Stranded
Ito na naman ang aking mga daliri nagmamadali na naman
sa pag-tipa sa keyboard, ang daming kwentong naipon, sa sobrang dami….
Mai-type ko pa kaya lahat?
Hihi-
Sisimulan ko na…
Ito na...
Isang bagsakan!!!
Ang Stranded
It was April 17, 2009 3:00pm… (oppss.. banyagang wika ‘to,a tagalong lang).
‘yon nga araw ‘yon ng Martes pauwi na kami ng Quezon, ang kasabay ko mga ate ko at si Jake(boyfriend ng ate ko, magiging asawa na pala) ang init non tas ang mga kasabay naming may mga bata, buti na lang sa katabi ako ng driver napa-upo non, tumatakbo na ang aming sinasakyang van ng biglang namatay ang aircon, di ata kinaya ang init, nasa marikina na ata kami non ng buksan na lang ang bintana, mas pabor sakin ‘yon kasi talagang ang init, tamang GM lang ako text-text sa mga friends, nang biglang marinig naming ang pagtunog nang makina, nasa Marcus Highway na kami non, asa kabilang side malayo sa tabing kalsada, kaya naman bumaba ako, wala lang gusto kong bumaba kasi balak kong magtulak, haha- kaso ang dami palang lalaking sakay non, kaya bahala na lang sila, tamang GM parin ako, la magawa,e ang tagal maayos nong van nag-overheat daw, ang usok nga naman, grabe.
At buti naman muli na naman kaming nagpatuloy sa aming byahe, asa antipolo na kami, sa may bangin, don pa kami tumigil, nakakatakot pa kasi umaatras ‘yong van, ako ulit ang naunang bumaba, katakot,e baka maya mahulog pa kami sa bangin, ayon, ganon ulit nang yari, asa kabilang side ulit kami kailangan na naman nilang magtulak, ang dami pa namang sasakyan, nakakatakot tumawid, may abandonado doong parang restaurant o bar ata ‘yon, don na lang kami umupo, may nakaka-aliw na bata na madaldal, meron namang tahimik na bata, na nakakatawa kasi kanina pa n’ya sinasabi sa lola n’ya na maglakad na lang daw sila, haha-, ilang minuto pa at okay na naman daw, so go ulet, mga 5:00pm na ata non, naiinip na rin ako kaya medyo napapapikit na ako, pero dahil ang daldal ni manong driver, hindi ako makatulog at medyo kinakabhan na din ako na baka tumigil na naman.
Nasa Tanay na kami, at medyo nagtututunog na naman ang makina nang sinasakyan naming van kaya sa halip na pumikit ay nakiramdam na lang ako ng kung ano ang muling mangyayari sa van. ‘Yon nga at muli na naman kaming tumigil, sa pagkakataong iyon ay sa Tanay na, may parang simbahan don na ewan, nakakatawa pa ‘yong driver at ako pa ang tinanong kung san pwedeng kumuha ng tubig ay pakingshet naman diba, pasahero din kaya ako, haha- ako pa ata ang balak pag-igibin, pakyu mo manong. Ang tagal naming nakatigil don, dak-dak ng dak-dak si manong lagay daw sya ng lagay ng tubig lagi daw namang naiigahan, e, ang bobo, may butas naman pala ‘yong nilalagyan ng tubig, ewan kung anong tawag don, kaya hindi mapuno-puno, tsk, dami nya dada, kaya yan, ang dilim na nang may lumapit sa aming bata, tinatanong kung anong sira, tas ‘yon sila na nag-usap, text lang ako sa isang tabi. Ang mabuti non may talyer pala na malapit lang don, kaya ‘yon may makakatulong samin, ang nakakainis kasi kanina nong tumigil pa lang kami sa Marcus Highway may tinawagan nang van na pipick-up samin, e ang tigas ng ulo ni manong pilit parin ng pilit na bumyahe, yan. Nakaramdam na kami ng pagkainip, kanina pa pala, buti naman at may restaurant na malapit don, dahil gutom na rin kami, nag balak na rin kaming kumain, nag-order lang kami ng lugaw tatlo, isang halo-halo at isang tapsilog, ampopo inabot ata kami ng 45mins sa paghihintay, buti na lang ang ganda nong restaurant puro painting tas ang ganda pa ng mga upo-an may duyan pa, kaya medyo na libang kami tamang picture-picture kami don, nang mapatitig ako sa isang painting sabi ko parang pamilyar ang hagod, iginala ko ulit paningin ko, may nakita akong pangalan, “YATAR”, lahat ata ng mga painting na nandon ay ginawa ni yatar, si yatar ay isa sa mga paburito kong illustrator sa PHR, kaya namukhaan ko ang mga babaeng nakapainting don, tamang titig, ang tagal parin ng order naming, e konti lang naman ng taong kumakain don, tsk, pero natuwa parin ako kasi ang daming arts.
Sa wakas sa paglipas ng ilang minuto dumating na ang order naming, hindi namin alam kung san pa nanggaling na lugar. Pagkatapos naming kumain, sakto rin na tapos na ang problema ng van, byahe ulet kami, tumigil pa kami sa manggahan para kumain, pero dahil sa nakakain na kami,e hindi na kami bumaba. At muli nagpatuloy na ulit kami sa pag-byahe, gaya ng mga naunang oras ang daldal ni manong, ang dapat na apat na oras lang naming byahe ay inabot ng anim o pitong oras, at habang nagbabyahe pa kami sa bundok bigla ba namang may pumasok na kung anong hayop sa sasakyan at dahil madilim hindi namin makita kung ano ‘yon, kinagat pa si manong driver sa kamay, at nang mabuksan ang ilaw nakita nga naming na uri ng ibon ‘yon, kwago nga ata ‘yon,e basta mukha syang batang kwago. Hanggang Real lang kami dahil dumaan kami kina Jake, para sya na lang ang maghatid samin sa bahay, at dahil may pagka-duwag si Jake isinama pa nya ang kanyang kapatid, para may kasama pauwi. Haha-
At sa wakas nakauwi din kami, pag-dating namin tulog na mga tao, si tatay lasing na naman at tsaka si lolo, haha- mga pinagmanahan ko. Dahil gutom pa ako, kumain pa ako bago matulog.
At don nag-wawakas ang aming byahe.
Sana hindi na maulit...
sa Tanay...
sa ibang lugar naman...
haha- sana magka-tsekot ako,
tapos mamumundok ako...
haha-
>>STRANDED<<
Ito na naman ang aking mga daliri nagmamadali na naman
sa pag-tipa sa keyboard, ang daming kwentong naipon, sa sobrang dami….
Mai-type ko pa kaya lahat?
Hihi-
Sisimulan ko na…
Ito na...
Isang bagsakan!!!
Ang Stranded
It was April 17, 2009 3:00pm… (oppss.. banyagang wika ‘to,a tagalong lang).
‘yon nga araw ‘yon ng Martes pauwi na kami ng Quezon, ang kasabay ko mga ate ko at si Jake(boyfriend ng ate ko, magiging asawa na pala) ang init non tas ang mga kasabay naming may mga bata, buti na lang sa katabi ako ng driver napa-upo non, tumatakbo na ang aming sinasakyang van ng biglang namatay ang aircon, di ata kinaya ang init, nasa marikina na ata kami non ng buksan na lang ang bintana, mas pabor sakin ‘yon kasi talagang ang init, tamang GM lang ako text-text sa mga friends, nang biglang marinig naming ang pagtunog nang makina, nasa Marcus Highway na kami non, asa kabilang side malayo sa tabing kalsada, kaya naman bumaba ako, wala lang gusto kong bumaba kasi balak kong magtulak, haha- kaso ang dami palang lalaking sakay non, kaya bahala na lang sila, tamang GM parin ako, la magawa,e ang tagal maayos nong van nag-overheat daw, ang usok nga naman, grabe.
At buti naman muli na naman kaming nagpatuloy sa aming byahe, asa antipolo na kami, sa may bangin, don pa kami tumigil, nakakatakot pa kasi umaatras ‘yong van, ako ulit ang naunang bumaba, katakot,e baka maya mahulog pa kami sa bangin, ayon, ganon ulit nang yari, asa kabilang side ulit kami kailangan na naman nilang magtulak, ang dami pa namang sasakyan, nakakatakot tumawid, may abandonado doong parang restaurant o bar ata ‘yon, don na lang kami umupo, may nakaka-aliw na bata na madaldal, meron namang tahimik na bata, na nakakatawa kasi kanina pa n’ya sinasabi sa lola n’ya na maglakad na lang daw sila, haha-, ilang minuto pa at okay na naman daw, so go ulet, mga 5:00pm na ata non, naiinip na rin ako kaya medyo napapapikit na ako, pero dahil ang daldal ni manong driver, hindi ako makatulog at medyo kinakabhan na din ako na baka tumigil na naman.
Nasa Tanay na kami, at medyo nagtututunog na naman ang makina nang sinasakyan naming van kaya sa halip na pumikit ay nakiramdam na lang ako ng kung ano ang muling mangyayari sa van. ‘Yon nga at muli na naman kaming tumigil, sa pagkakataong iyon ay sa Tanay na, may parang simbahan don na ewan, nakakatawa pa ‘yong driver at ako pa ang tinanong kung san pwedeng kumuha ng tubig ay pakingshet naman diba, pasahero din kaya ako, haha- ako pa ata ang balak pag-igibin, pakyu mo manong. Ang tagal naming nakatigil don, dak-dak ng dak-dak si manong lagay daw sya ng lagay ng tubig lagi daw namang naiigahan, e, ang bobo, may butas naman pala ‘yong nilalagyan ng tubig, ewan kung anong tawag don, kaya hindi mapuno-puno, tsk, dami nya dada, kaya yan, ang dilim na nang may lumapit sa aming bata, tinatanong kung anong sira, tas ‘yon sila na nag-usap, text lang ako sa isang tabi. Ang mabuti non may talyer pala na malapit lang don, kaya ‘yon may makakatulong samin, ang nakakainis kasi kanina nong tumigil pa lang kami sa Marcus Highway may tinawagan nang van na pipick-up samin, e ang tigas ng ulo ni manong pilit parin ng pilit na bumyahe, yan. Nakaramdam na kami ng pagkainip, kanina pa pala, buti naman at may restaurant na malapit don, dahil gutom na rin kami, nag balak na rin kaming kumain, nag-order lang kami ng lugaw tatlo, isang halo-halo at isang tapsilog, ampopo inabot ata kami ng 45mins sa paghihintay, buti na lang ang ganda nong restaurant puro painting tas ang ganda pa ng mga upo-an may duyan pa, kaya medyo na libang kami tamang picture-picture kami don, nang mapatitig ako sa isang painting sabi ko parang pamilyar ang hagod, iginala ko ulit paningin ko, may nakita akong pangalan, “YATAR”, lahat ata ng mga painting na nandon ay ginawa ni yatar, si yatar ay isa sa mga paburito kong illustrator sa PHR, kaya namukhaan ko ang mga babaeng nakapainting don, tamang titig, ang tagal parin ng order naming, e konti lang naman ng taong kumakain don, tsk, pero natuwa parin ako kasi ang daming arts.
Sa wakas sa paglipas ng ilang minuto dumating na ang order naming, hindi namin alam kung san pa nanggaling na lugar. Pagkatapos naming kumain, sakto rin na tapos na ang problema ng van, byahe ulet kami, tumigil pa kami sa manggahan para kumain, pero dahil sa nakakain na kami,e hindi na kami bumaba. At muli nagpatuloy na ulit kami sa pag-byahe, gaya ng mga naunang oras ang daldal ni manong, ang dapat na apat na oras lang naming byahe ay inabot ng anim o pitong oras, at habang nagbabyahe pa kami sa bundok bigla ba namang may pumasok na kung anong hayop sa sasakyan at dahil madilim hindi namin makita kung ano ‘yon, kinagat pa si manong driver sa kamay, at nang mabuksan ang ilaw nakita nga naming na uri ng ibon ‘yon, kwago nga ata ‘yon,e basta mukha syang batang kwago. Hanggang Real lang kami dahil dumaan kami kina Jake, para sya na lang ang maghatid samin sa bahay, at dahil may pagka-duwag si Jake isinama pa nya ang kanyang kapatid, para may kasama pauwi. Haha-
At sa wakas nakauwi din kami, pag-dating namin tulog na mga tao, si tatay lasing na naman at tsaka si lolo, haha- mga pinagmanahan ko. Dahil gutom pa ako, kumain pa ako bago matulog.
At don nag-wawakas ang aming byahe.
Sana hindi na maulit...
sa Tanay...
sa ibang lugar naman...
haha- sana magka-tsekot ako,
tapos mamumundok ako...
haha-
>>STRANDED<<
