ang bunga ng traffic

Sina Tropa Sa Gitna ng Avenida

Dami kong pagod kanina, pumunta akong divisoria para sa pakpak ng paru-paro.
Pinapabili sa akin ng tiya ko para kay Alexa, ka-miss na ang batang ‘yon.
Hindi na ganon kadame ang tao sa divi pero dahil sa sobrang init, talagang nakakainis,
Tapos hindi ko pa makita yong hinahanap kong bilihan ng pakpak ng paru-paro kaya yon sobrang inis ko. Pero ayos na rin an dami kong nakita iba’t ibang bagay, sa mga taong nandon hindi mo alam kung sino ang may masamang loob o mga normal na mamimili lang. Ang saya sana kung may pera akoang dami kong mabibiling gamit, pero dahil sa wala akong pera, sakto lang at saka limitado ang oras ko, kailangan ko pang umuwi ng maaga para maka-review. Ayon habang pauwi na ako ang traffic!!!!!! Grabe!! Dahil sa ginagawang kalsada sinabayan pa ng mga matitigas ang ulong mga nagbi-benta ng kung anong anik-anik, kaya yon. At dahil mag-gagabi na non, kya kahit san ka lumingon ang dami mong makikitang mga ngtutulak ng kariton, mga binibenta nila ang laman. Nasa isip ko, masisipag sana ang pinoy, boloks lang, pano ba naman kaya naman nilang magbenta ng may pwesto pero mas pinili nilang mag-benta sa tabi-tabi. Hayst, ang buhay ng pinoy, madaming hinaing…


Pero bakit sila parang mukhang kontento…
Ang mga tropang taong grasa sa gitna ng Avenida, mga babaeng hindi natin alam ang pinag daanan pero maaari nating hulaan.
Magkahawak sila ng kamay habang nasa gitna ng kalsada, mga babaing punit-punit ang damit, ang buhok ay nakatali ng kung anong plastic na halatang sobrang lagkit na dahil sa pawis at alikabok ng avenida. Naka-back pack ang isa at sinisigawan ang kanyang kaibigan, inaakit sa gitna ng kalsada hindi man lang alintana ang mga sasakyang nagdadaan at ang mga taong naglalakad sa paligid, para silang may sariling mundo. Naisip ko nga na ang katawan nila ay maaaring gumagalaw pero ang isipan nila ay naglalakbay sa kung saan. Hihi- medyo walang ng sense.


Sa dako paroon, mag mag-tropa namang dalwang batang lalake, siguro nasa 13 anyos pa lang may dala-dala silang tig-isang malaking sako, at ang laman ay mga basurang maaari pang pakinabangan, naisip ko na lang, ano kaya mga pangarap nila? Pag-kaya nakakakita sila ng mga taong normal ang pamumuhay hindi kaya sila nakakaramdam ng inggit? What a nonsense question. Natural nakakaramdam sila ng inggit, pero dahil sa kahirapan ng buhay hindi na lang nla kyang umahon sa pagkakalugmok sa kahirapan. Pero bakit merong iba na nakakaahon at yumayaman, aa, ewan maaaring kanya-kanyang diskarte lang yan.

Siguro kasalanan na rin nila kung bakit sila nasa kalagayang yon, dahil, ano ba ang ginawa nila nong panahong nasa katinuan pa sila bakit nila hinayaang maging ganun ang kanilang kinabukasan at ang ngayong kasalukuyan. Tsk, tsk, tsk.

Sa recto, may nakita ako, isang taong grasa nakaupo sa isang sulok at may dalang baso ng 7/11 at nakasahod sa mga dumaraan at may isang tao na may dalang plastic bag, nag-lalakad, may nakita syang itinapon na mga dyaryo, nilapitan nya ang mga ito at hindi inalintana ang mga basurang katabi nito, pinulot nya ang mga ito at inilagay sa supot na dala nya. Sa dalwa na lang, alam mo na kung sino ang may tyaga at may pag-mamahal sa sarili at sa pamilya. Maaaring magkano lang ang mapipera nya sa mga dyaryo pero sapat na yon upang maidag-dag sa kanilang panganga ilangan. Hayst.. paulit-ulit na lang.

End ko na tong walang kwenta kong kwento.